Bugün 10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü.
Yani bizim günümüz.
Alın teriyle evine ekmek parası götüren insanların günü.
Bugün 10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü'nü mevcut iktidarın her türlü imkânlarımızı elimizden alarak bizleri yüz üstü bırakmasından dolayı buruk kutlayacağız.
Ama gelin görün ki bugünün anlam ve önemine istinaden birçok kurum ve kuruluş açıklama yaparak bizleri yere göğe sığdıramamışlar!
İçlerinde samimi duygular besleyen ve bizleri bağırlarına basanlara teşekkür ediyorum.
Ancak bazıları var ki göstermelik açıklamalar yaptıkları ve samimi olmadıkları için kendilerine teşekkür edemiyorum.
Onların teşekkürlerini de üzerime almadığım gibi ret ediyorum.
Peki, bu teşekkür etmediklerim kimler?
Satır başları ile açılımlarını yapayım istiyorum.
-Yerel gazetesini okumayan, sadece ve sadece işleri düştüğünde, başlarına bir iş geldiklerinde yerel gazeteleri ve gazetecileri hatırlayanlar.
-Bir yıl boyunca gazetelerin haber merkezlerine haftada en az iki kez basın bülteni gönderip bir abone dahi olmadıkları gazetelerin bayramını kutlayanlar.
-Meslek örgütü olup bu örgütün yöneticileri olmaları nedeniyle etiket sahibi olduklarında kendilerinde kerameti görüp yerel gazeteleri yaklaşımlarını kendileri ayarlayıp sanki yerel gazetelere sadaka dağıttıklarını sananlar.
-İşlerine geldiklerinde politika yapmalarından ve bu kentte bir yerlere talip olduklarından dolayı basını kutsayanlar, işlerine gelmediklerinde kendilerinin sosyal medyada daha etkili olduğunu ifade ederek bu kentin kaymağını kaşıkla yiyenler.
-Gazetelerin isimlerinin ve gazetede çalışanların isimlerinin önüne, arkasına bir lakap, tamlama takarak küçük beyinleriyle gazetecileri aşağılama imkânını eline geçirdiklerini sananlar.
-Sanayici ve iş adamı kispeti ve örgütleri tamlaması adı altında gazetecilerin de yıllık aidat paralarını alarak bu şehre faydası olmayan, yerel basını dışlayan, onlara gazeteciler gününde bir yemek vermekle her şeyi halledeceklerini sananlar.
Aslında bu listeyi uzatıp gidebiliriz. İşte bu tür eylemlerle bizleri aslında kandırdıklarını sananların listesini yapacak olur isek canımızı bir kez daha sıkmış oluruz.
Bunlara yüz verip, tabiri caizse zemin hazırlayanlara ne demeli?
Yani bizim mesleğin içindeki çanak tutanlara ne söylemeli?
Göstermelik açıklamaları görüyor ve üzülüyorum. İnan samimi olmadıklarını kendileri de bilse bir şekilde ar damarları sıyrılmış insanların bu kentte basın sektörünü kullanmaya devam ettiğini ne yazık ki görüyorum, yaşıyorum.
Bütün bunlara rağmen ümidimizi hiç kaybetmedik.
Biz iyilerle, güzel insanlarla yolumuza devam edip, adam gibi adam olmaya, gazete gibi gazete çıkarmaya devam edeceğiz.
Kimseye gönülden ve göbekten bağlı olmadan, meslek onur ve sorumluluğumuzla gazetecilik yapmaya devam edeceğiz.
Biliyorum ki herkesi mutlu etme şansımız yok.
Kimsenin ayağına basmayacaksın.
Pembe bir gazete çıkaracaksın.
Herkesi yalayıp yıkayacaksın.
Çıkardığın gazete elinden yağ gibi kayacak.
Toplumun sorunlarına değil, belirli kişi ve kurumların çıkarlarına yönelik yayın yapacaksın.
Senden iyisi yok.
Sahi, biz iyi olmak istemiyoruz eğer böyle olunacak ise.
Çocuklarımıza bırakacağımız tek bir mirasımız var. O da ismimiz.
Bir gün bu fani dünyadan göç edip gittiğimizde evlatlarımıza ‘senin baban dürüst insandı, dürüst gazeteciydi' dedirtecek duruma gelmiş isek ne mutlu bize.
Bunu daha çok insana söyletmek için de çalışıyoruz.
Ne diyelim, bayramımız tekrar kutlu olsun.
